W ramach renowacji XIII-wiecznego zespołu klasztorno-podominikańskiego, Skanska wykonała przebudowę i renowację furty klasztornej i krużganków. Piętro zachodniego skrzydła klasztoru zaadaptowaliśmy na salę muzealno-wystawową i multimedialną wraz zapleczem i przylegającymi pokojami gościnnymi. W skrzydle wschodnim odnowiliśmy i częściowo odtworzyliśmy drewnianą konstrukcję dachu, wzmocniliśmy ją, odtworzyliśmy pokrycie dachowe, orynnowanie i okna. Ta część klasztoru została zaadaptowana na pokoje gościnne z łazienkami. W ramach prowadzonych prac zostały Skanska przebudowała również dwie klatki schodowe, zamontowany podnośnik dla osób niepełnosprawnych oraz wymienione wszystkie instalacje w obiekcie.
Podczas wykonywania robót rozbiórkowych na poddaszu wschodniego skrzydła klasztoru pracownicy Skanska odkryli w warstwach poszycia stropu i dachu dobrze zachowane fragmenty gazet z drugiej i czwartej dekady XX wieku. Gazety były wykorzystane do oddzielenia warstwy termoizolacji z trocin, układanej między krokwiami na deskach, od warstwy tynku trzcinowego. Odnalezione periodyki są wyeksponowane w klasztorze.
Klasztor jest zamieszkały przez siostry Urszulanki oraz mieści Dom Pomocy Społecznej.Prowadzona przez Skanska przebudowa i remont Klasztoru Sióstr Urszulanek w Sieradzu była jednym z elementów zadania „Od elekcji królów Polski do epoki Internetu – sieradzka Starówka historycznym dziedzictwem regionu”, realizowanego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Łódzkiego.
Historia klasztoru w Sieradzu sięga czasów średniowiecznych. Najstarsze skrzydła -zachodnie i północne - wzniesiono w XIII i XV wieku, skrzydło wschodnie w XVI wieku, a skrzydło południowe w 1651 roku. W skrzydle wschodnim wmurowana jest kamienna kula, pamiątka po najeździe krzyżackim. Poza czworobok klasztoru wysunięty jest stanowiący nieregularne przedłużenie skrzydła zachodniego dawny priorat, czyli siedziba przeora. Budynek ten powstał wcześniej niż kościół przyklasztorny. Pierwotną jego wielkość wyznaczają piwnice, które są jedynym zachowanym wczesnogotyckim wnętrzem w całym klasztorze. Obecny wygląd prioratu jest wynikiem zmian i przeróbek z lat 1777 i 1925 (część budynku rozbudowano). W okresie międzywojennym i po wojnie w budynku prioratu mieściła się szkoła podstawowa. Obecnie w budynkach klasztornych znajduje się Dom Pomocy Społecznej i pomieszczenia mieszkalne dla sióstr oraz mała kaplica.
